Op 17 december 1944 maakte ik voor het eerst kennis met het orgel van Noordwolde. De toenmalige organist moest onderduiken, en ik zou zijn diensten waarnemen. Wat ik aantrof? Een orgel waar technisch nogal wat aan mankeerde. Ik weet nog dat ik dacht: wat zit hier achter? Tot en met de eerste dienst na de bevrijding speelde ik de diensten. En toen, op 7 juli 1946, begint mijn loopbaan in Noordwolde.
Op een zondag, ik weet niet meer wanneer, gaf kerkvoogd Aalfs mij een restauratierapport, in de oorlog gemaakt. Na intense lezing dacht ik: zo moet het niet. Als leek zocht ik contact met de organisten Engels, Legène en Erné, die ik had leren kennen in mijn functie als secretaris van Avondmusyck. Hun advies was: zo niet, wachten tot er meer kennis over de oude orgels aanwezig is. In overleg met de Kerkvoogdij maakte Mense Ruiter het orgel weet goed bespeelbaar, en plaatste een windmachine. Wat we toen hoorden was een openbaring. Met mijn leraar Cor Batenburg ging ik naar Noordwolde. Cor speelde. Zijn reactie: met dit orgel kun je praten. Ik hoor het hem nog zeggen. En zo is het ook. Je kunt er je verdriet en je vreugde op kwijt. Het orgel laat je nooit los.

Op 18 september 1951 gaf Avondmusyck er een concert. Een bomvolle kerk; zelfs tuinbanken werden aangesleept. Ik was de gelukkige die met een solist het concert mocht geven. Van toen af aan werd het orgel bekend. Bezoekers uit heel Europa, zelfs uit Amerika kwamen. Ik herinner me een orgelbouwer uit Amerika die speciaal overkwam om de Vox Humana van Freytag te horen en te bemeten Ook Jürgen Ahrend kwam daarvoor naar Noordwolde.
Van al de bezoekers licht ik er één uit: John Stricksom, organist van The Collegiate Church of the Holy Trinity in Stratford-upon-Avon, die me met zijn assistent thuis kwam ophalen in een oldtimer, ergens in mei 1972. Richting aangevend met de armen via de portierramen, reden we door Groningen.

Al die groepen en enkelingen, amateurs en professionals, te begeleiden was een feest. Ik ben heel dankbaar dat ik het orgel van Noordwolde 56 jaar lang heb mogen bespelen. Elke dienst was een feest voor me.

Tenslotte: heel hartelijk dank aan Jan Veldkamp van Mense Ruiter Orgelmakers voor de nooit aflatende zorg!

Paul Moerman
Groningen, 1 mei 2003